Καλές γιορτές.

Πέρασε ένα ακόμα φθινόπωρο, χωρίς, χωρίς ίχνος, κανένα ίχνος. Κάθε πρωΐ που ξεκίναγες να φτάσεις εδώ, εδώ που έπρεπε να είσαι. Το εδώ όλο και πιο μακριά μέχρι που γίνεται εκεί και καταλήγει στο βάθος του ωκεανού να επιπλέει ατάραχο δίχως ίχνος ελπίδας στη μέση του πουθενά, στην άκρη του πουθενά.
Ακόμα να φανεί, να αναδυθεί να δώσει τη θέση του στην άνοιξη που υπομονετικά περιμένει να ζυγώσει η ώρα της, να υπάρξει, να βρει ένα παράθυρο ανοιχτό να χυθεί το φως της.
Στο τέλος του δρόμου όλα φαίνεται να αποκτούν νόημα. Όλα φαίνονται, στο τέλος του δρόμου, όλα να αποκτούν νόημα. Είσαι μαζεμένος, αναζητάς ένα άγγιγμα, μία ματιά, ξέρεις ότι έχεις αγαπηθεί. Είσαι....
 --
2-1-2012